Ambrosius Bosschaert Starszy
Ambrosius Bosschaert Starszy (1573-1621) urodził się w Antwerpii, lecz gdy miasto nie było już bezpieczne dla katolików - w tamtych burzliwych czasach reformaci - przeniósł się z rodziną do wciąż katolickiego, zelandzkiego Middelburga gdzie wstąpił do cechu malarzy pod patronem Św. Łukasza (zobacz czym były cechy rzemieślnicze).
Jednak z czasem także i Middelburg uległ protestantom. W tych czasach przełomu XVI i XVII wieku cała Zachodnia Europa uwikłana była w wojny domowe zachowawczych katolików z nowym nurtem reformacji.
Bosschaert wyspecjalizował się w malowaniu bukietów kwiatowych – które za jego zasługą stały się modnym tematem obrazów, chętnie wieszanych na ścianach mieszczańskich kamienic w zamożnym mieście Middelburgu. Middelburg był w tym czasie największym portem i centrum handlowym Niderlandów.
Następnie malarz mieszkał jeszcze w Utrechcie i osiadł na stałe w Bredzie. Jego obrazy martwej natury cechowała botaniczna precyzja i perfekcyjna kompozycja. Wiele kwiató z jego kompozycji nie kwitnie w jednym czasie, więc kwiaty musiały być częściowo malowane z pamięci. Poza malarstwem Bosschaert zajmował się także handlem sztuką. Jego syn poszedł w ślady ojca a że nazywał się także Ambrosius Bosschaert - stąd ten przydomek "starszy" i "młodszy".
Jego obrazy były starannymi i symetrycznymi kompozycjami bukietów z wielu rodzajów kwiatów które nigdy jednocześnie nie kwitły, więc mógł je malować jedynie z pamięci lub szkiców. Wśród tych kwiatów występowały często bardzo egzotyczne i modne kwiaty - jak na tamte czasy - jak np. tulipany i cyklameny. Malarz podnosił realistyczny efekt obrazów dodając do kompozycji małe detale jak krople wody lub muchę i inne owady na parapecie. Artysta zmarł w roku 1621 w drodze do Hagi gdzie miał wręczyć swój obraz kwiecistego bukietu księciu Maurycowi Orańskiemu.
Jego dobrym uczniem i kontynuatorem stylu kwiecistej martwej natury był Balthasar van der Ast (1594-1657).