Paulus Potter
Paulus Potter (1625-1654) urodził się w zamożnej rodzinie w Enkhuizen. Enkhuizen było wówczas zamożnym miastem; siedzibą floty handlowej Kompanii Wschodnioindyjskiej, floty rybackiej czyli dużym i ważnym portem Holandii, prowadzącym handel z całym światem.
Paulus Potter był artystą baroku w holenderskim Złotym Wieku. Jednak zanim ukończył 29 lat, został pochowany w Amsterdamie. Zmarł na gruźlice. Dzięki temu, ten wyśmienity malarz należy do znakomitej gildii przedwcześnie zmarłych, młodych, obiecujących talentów jak np. Carel Fabritius.
Paulus Potter (1625-1654) już od najmłodszych lat pracował w amsterdamskiej pracowni swojego ojca. Podobnie jak ojciec, Paulus malował głównie sceny historyczne. Jednak w połowie lat czterdziestych XVII wieku wyspecjalizował się w malarstwie zwierząt (a malowanie zwierząt to większa sztuka niż malowanie ludzi, jest nie wielu malarzy potrafiących dobrze namalować psa, kota czy konia). Dzięki rodzinie matki Potter miał dostęp do kręgu zamożnych klientów. Malarz zmarł jednak w wieku zaledwie 29 lat.
Młody Potter nie został - jak większość - malarzem historycznym lub portrecistą, lecz wyspecjalizował się w malowaniu zwierząt domowych na tle wiejskiego krajobrazu. Zwierzęta, zwłaszcza krowy, byki, konie i owce, są zawsze głównym motywem w jego kompozycjach. Przestrzenny krajobraz wokół zwierząt służy Potterowi tylko jako tło dla zwierząt na pierwszym planie.
Fachu malarskiego nauczył się Potter od swego ojca, amsterdamskiego malarza. Podobnie jak ojciec Pieter malował Paulus tematy historyczne jednak szybko wyrobił swoją własną specjalizację; zwierzęta gospodarskie usytuowane w starannych pozach w holenderskim krajobrazie. Pomimo swojej szczególnie krótkiej kariery, Potter pozostawił po sobie 100 obrazów.
W wieku 21 lat namalował Potter swój najsłynniejszym i największy obraz (2,4x3,4 m), jaki namalował; Byk (De Stier) z 1647 roku - obraz byka do podziwiania w Mauritshuis w Hadze. W tamtych czasach obrazy przedstawiały głównie świętych, królów lub postacie biblijne w pompatycznych pozach, ale nie coś tak prozaicznego i wiejskiego jak krowy, konie i owce. Tym bardziej szokującym był bardzo duży obraz którego centralną postacią jest młody byk. Wokół byka inne zwierzęta gospodarcze, chłop na krawędzi obrazu, żabka pod nogami byka, nad nim śpiewa skowronek a na horyzoncie widać wierzę kościelną z Rijswijk czyli widać, że znajdujemy się pod Hagą.
Paulus Potter wykazał się drobiazgową techniką precyzyjnego malowania, dzięki czemu udało mu się osiągnąć wyjątkową naturalną wierność rzeczywistości.
Jego prace znajdują się w zbiorach głównych światowych muzeów, takich jak Luwr, Rijksmuseum w Amsterdamie i Alte Pinakothek w Monachium. Muzeum Ermitażu w Sankt Petersburgu ma piękny obraz Wilczarz, w którym standardowa kompozycja, ze zwierzęciem na pierwszym planie i krajobrazem w tle wyraźnie cechuje Pottera.
Potter zmarł zbyt młodo, ale nigdy nie zostanie zapomniany!