Vincent van Gogh odkrył malarstwo na 10 lat przed śmiercią, ale przez te 10 lat malował jak opętany. Wydawał pieniądze chętniej na farby i płótna niż na jedzenie. W wieku 37 lat zmarł tragicznie, po krótkim i nieszczęśliwym życiu chociaż życiu awanturniczym i pełnym przygód. 

Willem de Kooning (1904-1997) zasłynął jako magiczny artysta dzikiego gestu na płótnie. On atakował płótno, formował na nim farbę - jak w ataku szaleństwa - ale zawsze z taką precyzją, że powstała ekscytująca równowaga między chaosem i porządkiem. Tyle mówią eksperci o jego abstrakcyjnej sztuce.

Kees van Dongen (1877-1968) urodził się w Delfshaven koło Rotterdamu. Ale sławę zdobył w Paryżu bajecznymi portretami pięknych kobiet.

Isaac Israëls (1865-1943) był synem malarza Jozefa Israëlsa z Hagi. Ze względu na spontaniczny, ulotny styl, którym uwieczniał życie w wielkim mieście zalicza się do nurtu amsterdamskiego impresjonizmu.

W 1826 francuski fizyk i wynalazca zrobił pierwsze zdjęcie. Od tej pory malarstwo straciło grunt pod nogami i artyści szukali nowych dróg konkurencji z fotografią. Jan Toorop i Vincent van Gogh byli jednymi z nich.

Hans Vredeman de Vries (1527-1604) urodził się w Fryzji, w mieście Leeuwaarden. Ten malarz, architekt, teoretyk sztuki i architektury był jednym z najbardziej wpływowych ludzi XVI-wiecznej Europy. Jego innowacyjne opanowanie perspektywy linearnej i niezwykłych projektów zdobyły mu sławę w całej Europie, także w Gdańsku.

Rembrandt van Rijn (1606-1669) starał się uwieczniać ludzkie ruchy i emocje tak wiernie, jak to możliwe. W swoim czasie jego szorstki sposób malowania i pogoń za realizmem nie zawsze był doceniany. Współcześnie Rembrandt uważany jest za największego malarza, jakiego Holandia kiedykolwiek miała. Rok 2019 jest rokiem Rembrandta z okazji jego 350-lecia śmierci.

Karel Appel (1921 - 2006) był malarzem, rzeźbiarzem i poetą z Amsterdamu. W czasie okupacji studiował w Akademii Sztuk Pięknych. Abstrakcja pociągała go najbardziej. Po wojnie jego pierwszymi inspiratorami stali się: Picasso, Matisse i Jean Dubuffet. Ten ostatni w szczególności, gdyż pracował także z innymi materiałami niż farba.

Piet Mondriaan (1872 - 1944) był artystą malarzem i teoretykiem sztuki. W młodości, w okresie nauki malował głównie pejzaże na wzór szkoły haskiej i szkoły amsterdamskiej. Prace Mondriana najlepiej ukazują drogę XX-wiecznej sztuki od realizmu do kompletnej abstrakcji.

Frans van Mieris (1635-1681), obok Gerarda Dou i Gabriela Metsu, zaliczany jest do grona holenderskich malarzy, którzy chcieli pokazać rzeczywistość tak dokładnie, jak to tylko możliwe.